Ο Τζακ που έγινε Μάγια και ιστορίες για άλλα σκυλιά

H Μάγια, το σκυλάκι που περιμαζέψανε τα παιδιά του σχολείου, στάθηκε αφορμή για να γραφτεί  από τα Φεραιάκια το παρακάτω άρθρο για τα σκυλάκια της περιοχής και τη ζωή τους.

Ο Τζακ που έγινε Μάγια

 «Πριν λίγες μέρες μας είχε ακολουθήσει μέχρι το γήπεδο ένα σκυλί. Του δώσαμε νερό και νομίζαμε με τα παιδιά ότι είναι αρσενικό και το ονομάσαμε Τζάκ. Μετά κάτι παιδιά είπανε ότι είναι θηλυκό και την ονομάσαμε Μάγια. Του πήραμε λουρί και του δίνουμε κάθε μέρα να φάει, πίνει νερό και το βγάζουμε βόλτα. Το βράδυ το βάζουμε για ύπνο, καθόμαστε 5 λεπτά και φεύγουμε», ξεκινάει την περιγραφή του ο Κλάουντι.

Γράφει σχετικά κι ο Κωνσταντίνος: «To σκυλάκι ήταν καφέ με άσπρο και ήταν πολύ γλυκό.
Το βράδυ φύγαμε και το αφήσαμε στο σχολείο. Την άλλη μέρα ήρθαμε στο σχολείο και του φτιάξαμε ένα σπίτι από κούτες. Το βράδυ θα έκανε πολύ κρύο και υπέθεσα ότι το σκυλάκι θα είχε κρυώσει και θα μπαινε μέσα στο σπιτάκι.

Ο Ντράγκο συμπληρώνει: «To ταίσαμε, το δέσαμε και πήγαμε σε ένα μαγαζί να του πάρουμε σκυλοτροφή, του πήραμε και κονσέρβες. Το φροντίσαμε, του βάλαμε πάνω του κουβέρτα και μόλις φύγαμε άρχισε να κλαίει». H Ισμήνη αναφέρεται και σε μια άλλη πτυχή της ιστορίας: «Το πήραμε στο σχολείο, το φροντίσαμε, του δώσαμε γάλα. Οι δάσκαλοι ήρθαν και μας είπαν ότι δεν μπορούμε να το κρατήσουμε στο σχολείο».

Η Λουκία και η Λόλα.

Η Λουκία που έφυγε.

Ο Χρήστος Κ. μας μιλάει για ένα σκυλάκι που έφυγε από τη ζωή πριν λίγο καιρό:» H Λουκία είχε καφέ χρώμα και έμοιαζε σαν λουκάνικο, γι’αυτό και τη φωνάζαμε Λουκία. Ήταν όμορφο σκυλάκι αλλά αυτά έχει η ζωή. Οι φίλοι μου και εγώ την είδαμε χτυπημένη στην άκρη του δρόμου. Τη λυπήθηκα πολύ«. Ο Στέλιος συμπληρώνει: «H Λουκία βρέθηκε μια μέρα στην άκρη του δρόμου.   Πάνω της είχε ροδιές από αυτοκίνητο. Κάποιο αυτοκίνητο την είχε πατήσει».

Η Λόλα και τα παιδιά της

 Ο Βάσιλης περιγράφει την ιστορία της Λόλας: «Σε ένα σπίτι δίπλα στο σχολείο είναι ένα σκυλί που την λένε Λόλα και γέννησε δύο σκυλάκια. Έφυγε από αυτό το σπίτι και πήγε στούς δρόμους και πήγαινε από σπίτι σε σπίτι ψάχνοντας φαγητό και μετά δεν ξέρουμε τι απέγινε. Αυτός που είχε τη Λόλα πήρε ένα άλλο σκυλί.   Αυτό το σκυλί είναι πολύ άγριο, κυνηγάει τα παιδιά και δαγκώνει«.

Η Ελένη συμπληρώνει: «H Λόλα έμενε σε κάποιον από το χωριό. Όμως μια μέρα το άφησε και έμεινε στο δρόμο έγκυος. Μετά γέννησε δυο σκυλάκια που ήταν πολύ όμορφα. Είχαν όμως πολύ γενναία μάνα τα σκυλάκια και κάποια μέρα τα πήρε κάποιος άλλος».

Το πρόβλημα με τα αδέσποτα σκυλιά

Γράφει η Κατερίνα σε έντονο ύφος: “Σε δεκάδες χώρες σκοτώνονται καθημερινά χιλιάδες σκυλία. Μερικά πεθαίνουν από αρρώστια, άλλα τα πατάνε και άλλα με καραμπίνα. Μερικοί όμως τα αγαπάνε και τα φροντίζουν. Αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν πολλά. Για τα σκυλία μπορούν να κάνουν πολλά. Γι’αυτό τα έχουν. Άλλοι όμως δεν έχουν την ίδια γνώμη και γι’αυτό ούτε τα αγαπάνε όυτε τα φροντίζουν. Αυτοί οι άνθρωποι λέγονται κακοί. Αλλά κάθε ζώο αξίζει φροντίδα και αγάπη.”

Η Ισμήνη συμπληρώνει: «Τα σκυλιά τα χτυπάνε, τα ρίχνουν φόλες,τα φαρμακώνουν, τα δίνουν φάρμακα για να ψοφήσουν γιατί δεν τα θέλουν. Τα καημένα τα σκυλάκια κι αυτά έχουν ζωή και τους αξίζουν να ζουν.”

O Xρήστος Γ.  εκφράζει τη δική του άποψη: «Σκέφτομαι γιατί τα μεγάλα παιδιά τα βασανίζουν, δεν τα λυπούνται και τα χτυπάνε με αεροβόλα. Όμως αν τα πιάσουνε οι αστυνομικοί θα μπούνε φυλακή, γι’αυτό να μην τα χτυπάνε«.

Οδηγίες για την εκπαίδευση ενός σκύλου

 

Ο Χρήστος Μ. έκανε μια μικρή  έρευνα σχετικά με την εκπαίδευση των σκυλιών: «Το σκυλί πρέπει να το κάνουμε να έρθει με νοήματα, κρατώντας τον μεζέ του στο χέρι. Αν σε κοιτάει στα μάτια δεν θέλει απαραίτητα να σου πει κάτι. Σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνει.

Μπορούμε να το πάρουμε στο σπίτι και να το φροντίσουμε, δηλαδή να το ταϊζουμε,να το πάμε βόλτα, να το κάνουμε μπάνιο και να το αγαπάμε.»

Σκυλιά του χωριού

Φωτορεπορτάζ

Δυο τσομπανόσκυλα ποζάρουν μπροστά από ένα μαντρί. Το αριστερό ονομάστηκε έυστοχα από τα παιδιά το «προβατόσκυλο«. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και  ο «προβατόσχημος σκύλος«.

«Το σκυλί που κρυώνει» ο τίτλος που έδωσαν τα Φεραιάκια  στην παραπάνω φωτογραφία. Ένα από τα σκυλιά που διαβιούν κοντά στα μαντριά, «χάνεται» σχεδόν στα δεμάτια με σανό και γίνεται ένα με το χρώμα τους.

Ο Ρόκυ. Το λυκόσκυλο της Κατερίνας ποζάρει με κάποια απορία στο φακό. Μια μικρή λεπτομέρεια: Ο Ρόκυ δεν είναι μόνος. Πίσω αρίστερα στη φωτογραφία ο λεγόμενος «Λύκος«, κουλουριασμένος στην άκρη, ρίχνει ένα καχύποπτo βλέμμα.